وضعیت آب و هوا

بهاء الدین محمد عاملی مشهور به شیخ بهایی از دانشمندان بنام عهد شاه عباس صفوی است.

وی در سال 953 هجری قمری در بعلبک متولد شد. در 13 سالگی همراه پدرش به ایران مهاجرت کرد.

وی تألیفاتی به فارسی و عربی دارد که مجموعه ی آنها به 88 کتاب و رساله بالغ می‌شود.

از آثار او می‌توان به کشکول، دیوان غزلیات، جامع عباسی (در فقه) ، خلاصةالحساب ، تشریح الافلاک

و دو مثنوی معروف ” نان و حلوا” و “شیر و شکر” اشاره کرد.

وی در سال 1030 هجری قمری در اصفهان دار فانی را وداع گفت. جنازه او را به مشهد انتقال دادند

و در مسجد گوهرشاد دفن کردند.

تازه گردید از نسیم صبحگاهی، جان من

شب، مگر بودش گذر بر منزل جانان من

بس که شد گل گل تنم از داغهای آتشین

می‌کند کار سمندر، بلبل بستان من

طفل ابجد خوان عشقم، با وجود آنکه هست

صد چو فرهاد و چو مجنون، طفل ابجد خوان من

گفتمش: از کاو کاو سینه‌ام، مقصود چیست؟

گفت: می‌ترسم که بگذارد در آن پیکان من

بس که بردم آبروی خود به سالوسی و زرق

ننگ می‌دارند اهل کفر، از ایمان من

با خیالت دوش، بزمی داشتم، راحت فزا

از برای مصلحت بود اینهمه افغان من

رفتم و پیش سگ کویت، سپردم جان و دل

ای خوش آن روزی که پیشت، جان سپارد جان من