وضعیت آب و هوا

بر خلاف تصور همگان، اضطراب همیشه مخرب نیست . میزان اندکی از اضطراب، تا آن اندازه که درانجام کارهای متفاوت اختلال ایجاد نکند نه تنها مضر نیست ، بلکه بسیارهم مفید واقع می شود وحتی به رشد و تکامل شخصیت و بهترانجام شدن کارها کمک فراوانی می کند. شاید رمز موفقیت و اکتشافات و اختراعات بشری نیز، احساس نیازی بوده که در نتیجه همین اضطراب های معقول و اندک به وجود آمده است. ما انسان ها به نوعی درگیراضطراب حاصل از موارد گوناگون زندگی هستیم  که البته تا حدی طبیعی است. آیا شما می توانید کسی را پیدا کنید که از هیچ چیز نترسد و اضطراب را در وجود خویش تجربه نکرده باشد؟

منظور از این اضطرابِ اندک همان دلواپسی است که همگی ما برای انجام هر چه بهتر و سریعتر کارها با مطلوبترین روش و کیفیت در وجود خود احساس می کنیم. چنین دلهره ای عاملی برای حرکت، تلاش و پیشرفت و تکامل است. اگر برای انجام کارهایمان اضطراب اندکی احساس نکنیم درست مثل مجسمه ای بی تفاوت، نسبت به تمام امور بی انگیزه رفتار خواهیم کرد. دربُعد تحصیلی ، دانش آموزی که انگیزه ای برای موفقیت در تحصیل و پیشرفت علمی در خود احساس نکند ، موفقیت و عدم موفقیت در امتحان را امری علی السویه تلقی کرده و علاقه ای به درس و مطالعه نشان نمی دهد . اما اگر از عدم موفقیت احساس اضطراب داشته باشد ، سطح عملکرد و در نهایت موفقیت تحصیلی او افزایش خواهد یافت.علاوه بر ایجاد انگیزه، اضطراب اندک و متعادل، عاملی است تا کارها هر چه سریعتر و با دقت بالاتر انجام شوند. کودکی که پس از بازگشت از مدرسه به سرعت تکالیف خود را انجام می دهد، از انجام نشدن به موقع آنها، احساس اضطراب می کند. فایده سوم اضطراب متعادل و اندک( پس از دقت، سرعت و ایجاد انگیزه) ایجاد نظم در کارها است. کودکی که به موقع خود را به مدرسه می رساند و یا در انجام تمرین ها و تکالیف وسواس به خرج می دهد و از امتحانات احساس اضطراب می کند ، از ابتدا نظم و انضباط را در کارهای خود حکمفرما می داند. این نوع اضطراب در روابط بزرگسالان نیز به چشم می خورد. خانم خانه داری که از رسیدن مهمان ناخوانده اندکی احساس اضطراب کند همیشه منزل خود را مرتب و با پاکیزگی  خاصی، آماده نگاه می دارد.

اگر چه اضطراب متعادل به یادگیری و سرعت آن کمک فراوانی می کند ؛ اما اگر از حد خود خارج شود، به عنوان عاملی برای ایجاد اختلال در فراگیری، مزاحمت ایجاد می کند. به عبارت بسیار ساده، اضطرابِ اندک کمک فراوانی به امر یادگیری نموده، راندمان کار را بالا می برد. اما اگر فرد بیش از حد لزوم مضطرب شود، قدرت یادگیری را از دست می دهد و هرچقدر بخواهد و برای یادگیری تلاش کند، از آن هیچ نمی فهمد. اکثر کودکان هنگام امتحان دچار اضطراب می شوند تا آن حد که هر چه آموخته اند به فراموشی می سپارند. دراثرچنین اضطراب هایی فشار خون و ضربان قلب فرد بالا می رود و سبب بروز واکنش هایی حتی در جسم می شود. برخی دچار حالت تهوع می شوند و برخی دیگر( که البته بیشتر در سنین ابتدایی دیده می شود) در اثر شل شدن ماهیچه ها و عضلات دچار دفع غیرارادی ادرار و یا حتی مدفوع می شوند.

اما علت این واکنش های شدید و اضطراب ها، به هنگام آزمون های ارزشیابی تحصیلی چیست؟ و چگونه می توان این حالت تشدید شده را به میزان متعادل و منطقی درآورد تا به جای اثرات تخریبی، از پیامدهای سودمند آن بهره جوئیم به طوری  که به صورت انگیزه وعاملی برای پیشرفت کودک باشد و آموخته های اورا، عمل  چقدر  بر باد ندهد؟